Κοινοποίηση
Ανδρομέδα – A. M. Bononcini
Banchetto Musicale 29ο Φεστιβάλ Παλαιάς Μουσικής – Palace of the Grand Dukes
Όπερα του Antonio Maria Bononcini (1677–1726), συναυλιακή εκδοχή
Λιμπρέτο του Pietro Antonio Bernardoni (1672–1714)
08 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019
| Ανδρομέδα | Φανή Αντωνέλου |
| Κασσιόπη | Θεοδώρα Μπάκα |
| Περσέας | Χρήστος Κεχρής |
| Κηφέας | Γιάννης Φίλιας |
Ορχήστρα Ex Silentio
Δημήτρης Κούντουρας – φλογέρες και διεύθυνση
Μυρσίνη Βεστάκη – φλογέρες
Φανή Βοβώνη – βιολί
Maud Breisach – βιολί
Αλέξης Καραϊσκάκης Νάστος – τσέλο
Μάρκελλος Χρυσικόπουλος τσέμπαλο
Η ιστορία της Ανδρομέδας από την ελληνική μυθολογία έχει παρουσιαστεί στη μουσική, τη λογοτεχνία και τις τέχνες εδώ και πολλούς αιώνες, με την Ανδρομέδα να είναι ένα από τα κύρια αρχέτυπα της ευγενούς, ευγενικής, αψεγάδιαστα όμορφης και αθώας γυναίκας, που τιμωρείται για τη ματαιοδοξία κάποιου άλλου και που διασώζεται από έναν γενναίο ήρωα ο οποίος την παντρεύεται.
Ο Antonio Maria Bononcini πρωτοπαρουσίασε την Ανδρομέδα στη Βιεννέζικη αυλή το 1707, αφιερώνοντάς τη στη σύζυγο του εργοδότη του Ιωσήφ Α', την Αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Wilhelmine Amalia, μητέρα της οκτάχρονης Αρχιδούκισσας Μαρίας Τζόζεφα, η οποία αργότερα θα γινόταν η Μαρία Τζόζεφα της Αυστρίας, η τελευταία Βασίλισσα της Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας. Μεταξύ των πολλών οπερατικών έργων για την Ανδρομέδα, η εκδοχή του Μπονοντσίνι ξεχωρίζει επειδή η ιστορία επικεντρώνεται στην έντονη σύνδεση μεταξύ των καλών χαρακτήρων: της Ανδρομέδας, του σωτήρα της, Περσέα, καθώς και των γονιών της, Κηφέα και Κασσιόπης. Ίσως ήταν ένας τρόπος για τον συνθέτη να προσφέρει στη βασίλισσα, που αντιμετώπιζε έναν δύσκολο γάμο, τη λεπτή στήριξή του.
Χορηγός της συναυλίας είναι η Πρεσβεία της Ελλάδος στη Λιθουανία