Eleftherotypia Newspaper – New Greece/Τhe making of

There were high level musical interpretations, still there was a problem concerning the comprehension of the text as a result of not so clear recitation by the singers. However, this problem did not exist regarding Christos Kechris.

Dimitris Kiousopoulos, Eleftherotypia  Newspaper

Μια Όπερα στο χρηματιστήριο

Μεταμοντέρνα όπερα και μάλιστα στο παλιό Χρηματιστήριο της Σοφοκλέους γίνεται; Βεβαίως! Στο πλαίσιο της τέταρτης «Athens Biennale – Agora 2013» παρακολουθήσαμε το «Νέα Ελλάδα (The Making-Of) (2013)», που κατά τους δημιουργούς της, τις «Οπερες των Ζητιάνων», είναι «Λαϊκίστικο ορατόριο για την άνοδο, την πτώση και το rebranding του Εθνους».

Τα κείμενα υπογράφουν η Μαρία Τοπάλη και ο Δημήτρης Δημόπουλος, τη μουσική ο Χαράλαμπος Γωγιός και ο Ρίχαρντ Βάγκνερ, η δε σκηνοθεσία είναι του Αλέξανδρου Ευκλείδη. Σημειώστε πως οι «Οπερες των Ζητιάνων» έχουν στο ενεργητικό τους αρκετές παραγωγές, αλλά έγιναν διεθνώς γνωστοί από τα μετα-οπερατικά δρώμενα «Yasou Aida!» (2012, μουσική Βέρντι) και «AIRossini» (2013, μουσική Ροσίνι) που δόθηκαν στην όπερα του Νόικελν στο Βερολίνο. Η πρώτη παρουσίαση του καινούργιου δρώμενου έγινε στα 48α Δημήτρια στο Δημαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, στις 2 Οκτωβρίου 2013.

Εμείς παρακολουθήσαμε το Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013 την πρώτη επανάληψη στην κεντρική αίθουσα του παλαιού Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών, στην οδό Σοφοκλέους. Ο χώρος υπέβαλε από μόνος του το μεταμοντέρνο χαρακτήρα της παράστασης. Η άλλοτε μεγαλόπρεπη αίθουσα έχει μείνει πλέον γυμνή, με μόνα ενθύμια της παλαιάς χρήσης τον Κερδώο Ερμή, το κυκλικό κιγκλίδωμα γύρω από το οποίο πραγματοποιούνταν οι συναλλαγές και τον ηλεκτρονικό πίνακα τιμών, γνώριμο στους περισσότερους από την εποχή της φούσκας, φωτισμένο ακόμα με τις τιμές μετοχών μιας άλλης εποχής. Στην παρούσα εκδοχή οι εγκαταστάσεις είναι μεταμοντέρνες, τα καθίσματα πρόχειρα και υπάρχει το αναγκαίο μπαρ.

Ο θεατρικός χρόνος είναι το έτος 2030. Η Ολοκληρωτική Δημοκρατία της Νέας Ελλάδος, την οποία εγκαθίδρυσε ο Εθνάρχης το καλοκαίρι του 2013, είναι πλέον πραγματικότητα. Το πιστοποιεί άλλωστε και το νόμισμά της, το οποίο εκδίδει η Τράπεζα της Νέας Ελλάδος, νόμισμα που διανεμήθηκε στο κοινό.

Παρευρισκόμαστε σε μια εορτή που τιμά τα 17 χρόνια της Νέας Ελλάδος, παρουσιάζοντας δραματοποιημένα τα πάθη της μεσαίας τάξης, του κατ’ εξοχήν φορέα του «ένδοξου αμαρτωλού παρελθόντος». Το χορό συντονίζει ο ανθύπατος Αλέξανδρος Ευκλείδης, ενώ πρωταγωνιστεί η Σάντρα (Λίνα Καλπαζίδου), ξανθιά μέση Ελληνίδα, που βιώνει τα αδιέξοδα μιας ζωής βασισμένης στο σεξισμό, την κατανάλωση και τους εθνικούς μύθους.

Η τελετή ξεκίνησε με ανάκρουση του ύμνου της Νέας Ελλάδος, συνέχισε με τα πάθη της Σάντρας, το «Τραγούδι της Μεσαίας Τάξης», και κορυφώθηκε με το «Προσκλητήριο των επιφανών προσωπικοτήτων του ένδοξου αμαρτωλού παρελθόντος» υπό τον ήχο του πένθιμου εμβατηρίου του Ζίγκφριντ, με πομπή που έφτασε ώς την οδό Αιόλου. Ακολούθησε το τραγούδι της Νάνας («Λίμπεστοντ» από τον Τριστάνο) και στο τέλος, φυσικά, σκυλάδικο με τη εξαιρετικότατη Σάντρα. Την εορτή συνόδευσε μικρή ορχήστρα τριών μουσικών-τραγουδιστών υπό τον ύπατο και συνθέτη Χαράλαμπο Γωγιό.

Το δρώμενο ήταν μια αποθέωση του μεταμοντέρνου με πολύ χιούμορ και σάτιρα, που όμως δεν ήταν πάντοτε καταληπτή, κυρίως λόγω τής όχι πολύ καθαρής απαγγελίας των συντελεστών.

Οι μουσικές ερμηνείες ήταν υψηλού επιπέδου, με το ίδιο όμως πρόβλημα κατανόησης του κειμένου να χαρακτηρίζει τη Λυδία Ζερβάνου (υψίφωνος, βιολοντσέλο) και την Ιωάννα Φόρτη (μεσόφωνος, μπαγλαμάς), αλλά όχι τον Χρήστο Κεχρή (τενόρος, κιθάρα). Μείναμε έτσι με την εντύπωση μιας καλά συγκροτημένης μουσικοθεατρικής σύλληψης, η οποία όμως δεν μπόρεσε να φτάσει ακέραια ώς το θεατή.

Το δρώμενο τελείωσε με τον ανθύπατο να σκίζει τα λεφτά του και να ανακοινώνει το ξεπέρασμα των αριστερών ιδεοληψιών και του καπιταλισμού, από τα ερείπια των οποίων ανέτειλε η χρυσή αυγή της Νέας Ελλάδος. Ας ελπίσουμε ότι η ζωή δεν θα μιμηθεί την τέχνη.

Δημήτρης Κιουσόπουλος

Source: www.enet.gr

13/10/2013