Coexistence of different kinds in theater

Kathimerini Newspaper, by Olga Sella
21 October 2015

Kathimerini Newspaper – Winterreise: Coexistence of different kinds in theater

We experienced an example of this season’s artistic program presentation at the Arts Theater. There was Michalis Papapetrou who played at the piano some songs from Winterreise by Franz Schubert. Not by coincidence, since this exact song cycle will be one of this year’s productions at the Arts Theater, entitled “Winter journey”. The director Themelis Glynatsis will set something beyond a typical performance and he will walk again the street of romanticism. Therefore he invites us on November 10, 16, 17, 23 and 24 at 21:15 to hear one of the most enigmatic and melancholic works of Schubert and so of the entire german-austrian tradition.

Η συνύπαρξη των διαφορετικών ειδών στο θέατρο

Πήραμε ένα μικρό δείγμα στην παρουσίαση του φετινού προγράμματος του Θεάτρου Τέχνης. Ηταν εκεί σε μια γωνία της σκηνής της οδού Φρυνίχου ο Μιχάλης Παπαπέτρου και έπαιξε ένα μικρό απόσπασμα από τον κύκλο τραγουδιών «Winterreise» του Σούμπερτ. Οχι τυχαία, γιατί ακριβώς αυτός ο κύκλος τραγουδιών θα έχει τη δική του θέση στο φετινό πρόγραμμα παραγωγών του Θεάτρου Τέχνης, με τίτλο «Ταξίδι το χειμώνα». Ο σκηνοθέτης Θέμελης Γλυνάτσης θα σκηνοθετήσει κάτι διαφορετικό από μια κανονική παράσταση, θα ξαναπερπατήσει πάλι τον δρόμο του Ρομαντισμού και μας καλεί στις 10, 16, 17, 23 και 24 Νοεμβρίου στις 9.15 το βράδυ ν’ ακούσουμε για λίγο περισσότερο από μία ώρα ένα από τα πιο αινιγματικά και μελαγχολικά έργα του Σούμπερτ και συνολικά της αυστρο-γερμανικής ρομαντικής παράδοσης.

Στο «Winterreise» ο Σούμπερτ έντυσε με μουσική την ποίηση του Γερμανού Wilhelm Müller. Πρωταγωνιστής αυτού του ποιήματος είναι ένας νέος που βιώνει μια πρωτοφανή ερωτική απογοήτευση και περιπλανιέται. Ο θεατής εισπράττει έναν σχεδόν θεατρικό μονόλογο για τη μελαγχολία, τη μοναξιά, τον θάνατο. «Ο κύκλος ποιημάτων του Μίλερ είναι ένα μονόδραμα, και ο οδοιπόρος μιλά λες και είναι εντελώς μόνος. Είναι όντως μόνος, εκτός από εμάς, αλλά η παρουσία μας του είναι άγνωστη. Ο αναγνώστης ή ο ακροατής (σ.σ. ή ο θεατής στην προκειμένη περίπτωση) αισθάνεται ένα άβολο συναίσθημα ωτακουστή που επί ώρα ακούει εξομολογήσεις που ποτέ δεν πρέπει να ακούσει, και που ούτε θέλει ούτε μπορεί να αγνοήσει», έγραφε η Susan Youens το φθινόπωρο του 1985 για το συναίσθημα που προκαλεί το ποίημα.

Οι εντυπώσεις του από τα χειμωνιάτικα τοπία στα οποία περιπλανιέται ο απογοητευμένος νέος αντικατοπτρίζουν την ψυχική του κατάσταση. Και σ’ αυτό το σημείο έρχεται η σκηνοθετική ματιά του Θέμελη Γλυνάτση. Ο οποίος, έχοντας ως βάση αυτή την αφήγηση, επεξεργάζεται σ’ αυτό που θα δούμε στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης της οδού Φρυνίχου τη συνθήκη της μοναξιάς, της ιδιωτικότητας και της μελαγχολίας, αλλά και της συνειδητής, σχεδόν πεισματικής, απομάκρυνσης του ανθρώπου από οποιαδήποτε κοινωνική συνθήκη.

Πέρυσι, είχε καταπιαστεί –στη Στέγη Γραμμάτων–, μέσω της παράστασης «Ρομαντισμός», πάλι με το θέμα της περιπλάνησης, αλλά μ’ έναν άλλον τρόπο, τον οποίο θα δούμε σε λίγες μέρες. Στη σκηνή θα βρίσκονται ο τενόρος Χρήστος Κεχρής, ο ηθοποιός Θανάσης Δόβρης και ο πιανίστας Μιχάλης Παπαπέτρου.

Εχει ίσως ιδιαίτερο ενδιαφέρον να επισημάνουμε ότι στις θεατρικές σκηνές όλο και συχνότερα, όλο και πιο σταθερά, συνυπάρχουν τα είδη, μπαίνει το ένα είδος μέσα στο άλλο. Και η μουσική αποκτά όλο και μεγαλύτερο μερίδιο στα προγράμματα των θεατρικών σκηνών.

Source: http://www.kathimerini.gr

21/10/2015

See event page