Kathimerini Newspaper – Winterreise

The tenor Christos Kechris is one of the most active singers of his generation and one of the most interesting, as he seems to improve himself all the time. The fact that he interpreted Winterreise nonstop, was a feat. Moreover, he appeared perfectly confident. Each song had its own color, each phrase had its own tension, its own heaviness or lightness, depending on the text. There was successively softness and then despair, nostalgia and then passion. His voice, rich and sweet, proved to be the ideal expressive tool, even more because Kechris interpreted the text in very good and – most important – absolutely comprehensible german accent without interrupting the ease and the immediacy of the singing melody.

Nikos Dontas, Kathimerini Newspaper

«Χειμωνιάτικο ταξίδι» σε σκηνική μορφή

Ιδιαίτερα επιτυχημένη υπήρξε η δραματοποιημένη εκδοχή του «Χειμωνιάτικου ταξιδιού» του Σούμπερτ, που έκανε πρεμιέρα στις 10 Νοεμβρίου στο Θέατρο Τέχνης (Φρυνίχου). Ο αριστουργηματικός κύκλος είκοσι τεσσάρων τραγουδιών περιγράφει τοπία μοναξιάς και ανιχνεύει με μεγάλη ευαισθησία μύχιες πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Σεβόμενος τη λιτότητα των εκφραστικών μέσων του Σούμπερτ, ο σκηνοθέτης Θέμελης Γλυνάτσης αποκωδικοποίησε και υπογράμμισε όσα εκφράζουν ποίηση και μουσική, δημιουργώντας υποβλητικές ατμόσφαιρες και πλάθοντας εικόνες ψυχικών διαθέσεων σε συντονισμό με κάθε μία από τις είκοσι τέσσερις μικρογραφίες.

Τα εργαλεία του ήταν απλά, λιτά. Ο «αφηγητής» της ιστορίας που ξετυλίγεται μέσα από τα τραγούδια ανατέμνεται σε δύο όμοια ντυμένες φιγούρες, έναν τραγουδιστή (Χρήστος Κεχρής) κι έναν ηθοποιό (Θανάσης Δόβρης). Στην άδεια σκηνή του Θεάτρου Τέχνης υπάρχουν δύο καρέκλες, ένα τραπέζι με ένα τηλέφωνο που δεν χτυπάει ποτέ. Πάνω στο τραπέζι δύο ποτήρια που ξεχειλίζουν συναίσθημα, δάκρυα (σκηνικός χώρος: Π. Μάκκας, Ε. Αράπογλου, Θ. Γλυνάτσης, κοστούμια: Ε. Αράπογλου, φωτισμοί: Σ. Κάλτσου). Οι αργές, επαναλαμβανόμενες κινήσεις/ρουτίνες του ηθοποιού ορίζουν τον χρόνο. Στον πίσω τοίχο προβαλλόταν βίντεο (Π. Μάκκας), το οποίο ενέτεινε την ατμόσφαιρα μοναξιάς.

Ο τενόρος Χρήστος Κεχρής ανήκει στους πιο δραστήριους τραγουδιστές της γενιάς του αλλά και στους πιο ενδιαφέροντες, καθώς μοιάζει διαρκώς να εξελίσσεται. Απέδωσε τα τραγούδια σχεδόν χωρίς διακοπή, γεγονός που από μόνο του αποτελεί άθλο. Επιπλέον, εμφανίστηκε άριστα μελετημένος. Κάθε τραγούδι είχε το δικό του χρώμα, κάθε φράση διέθετε τη δική της ένταση, το δικό της βάρος ή ελαφράδα, ανάλογα το κείμενο. Η τρυφερότητα διαδεχόταν την απόγνωση, τη νοσταλγία, το πάθος. Η φωνή, στρογγυλή και εύηχη, αποδείχτηκε ιδανικό εκφραστικό εργαλείο, πολύ περισσότερο, που ο Κεχρής απέδωσε το κείμενο σε πολύ καλά και –κυρίως– απολύτως κατανοητά γερμανικά, χωρίς να διαρρηγνύει τη φυσικότητα και την αμεσότητα της μελωδικής γραμμής.

Ο τενόρος Χρήστος Κεχρής απέδωσε θαυμάσια τα 24 τραγούδια του Σούμπερτ στην υποβλητική σκηνοθεσία του Θέμελη Γλυνάτση / © Β. Μακρής

Μαζί του, ιδανικός συνοδοιπόρος αποδείχτηκε ο πιανίστας Μιχάλης Παπαπέτρου. Παρακολουθούσε με προσοχή τον τενόρο, αφήνοντάς του χώρο να διαμορφώσει με πλαστικότητα τη μελωδική γραμμή και υπογράμμιζε τις επιλογές του.

Η επιτυχία του Γλυνάτση ήταν ότι, ενώ σεβάστηκε τη μουσική, κατόρθωσε να την εντάξει με οργανικό τρόπο σε ένα θέαμα με ενιαία ταυτότητα. Δύσκολο κατόρθωμα, ξεχωριστή βραδιά.

Νίκος Δοντάς

Source: www.kathimerini.gr

22/11/2015